„Nowa Warszawa”, reż. Bartosz Konopka, Polska, TVP 2013
Dziś polecam Wam 2 filmy, które możecie obejrzeć na trwającym właśnie Krakowskim Festiwalu Filmowym.
W 2013 roku ukazała się płyta „Nowa Warszawa”. Płyta, która okazała się wydarzeniem. Stanisława Celińska śpiewa kultowe piosenki o Warszawie w nowych aranżacjach Bartosza Wąsika i przy akompaniamencie doskonałego kwartetu jazzowego Royal String Quartet. Starsza Pani wykonuje dobrze znane warszawskie songi w wydziwnionych aranżach. Co się stało, że ludzie, i to nie tylko warszawiacy, tak bardzo pokochali ten projekt?
Bartosz Konopka otrzymał od TVP2 propozycję nakręcenia o tym fenomenie dokumentu. Nie wyobrażam sobie by ktoś mógł zrobić to lepiej. Konopka inspirował się innym dokumentem muzycznym: „Heima” o zespole Sigur Ros, kręcąc muzyków przy pracy – zaaranżowanych koncertach w studio i na praskim podwórku. Ale przede wszystkim oddał głoś Pani Stanisławie Celińskiej, która jest największym powodem sukcesu tej płyty. Możecie nie lubić Warszawy lub ją kochać, ale na pewno pokochacie Panią Stanisławę. Kobietę silną i delikatną, stanowczą i zagubioną. Upadłą i odrodzoną, i jak to miasto powstałą z ruin.
Urodzona tuż po wojnie, wychowana na Pradze, przyjaciółka Muńka Staszczyka, kobieta po przejściach. Gdy wyśpiewuje kolejne piosenki o Warszawie nie sposób się nie wzruszyć. Tak jakby opowiadała swoją własną historię. Jakby była tą Warszawą. Momentami autentycznie łamie serce swoim przejmującym wykonaniem.
Po raz kolejny muszę wyrazić swoje uwielbienie dla Bartosza Konopki, który według mnie jest obecnie jednym z najbardziej twórczych polskich reżyserów. W „Nowej Warszawie” zachwycił mnie niewiarygodnym wyczuciem. Monologi Pani Staszki i jej wykonania utworów przeplatane są zdjęciami Warszawy. Film rozpoczynają zdjęcia zrobione tuż po wojnie. Miasto wyziera pustką. Wygląda jak szkieletor. To jest niewyobrażalny ból patrzeć na to nawet dziś. Później oglądamy np. Czesława Niemena w swoim ciasnym mieszkanku, albo Kalinę Jędrusik śpiewającą piosenkę „Pokoik na Hożej”. Archiwalne, ale zupełnie nieznane zdjęcia. I Konopka bardzo zgrabnie to wszystko łączy dając nam obraz miasta i kobiety jednocześnie. I Warszawa i Pani Stanisława przeszły wiele. Są przez to trochę surowe, ale jednocześnie bije z nich niepodważalne ciepło, do którego aż chce się lgnąć.
Jeśli nie znacie koniecznie posłuchajcie jej wykonania „Warszawy” T Love :
A cały film możecie już obejrzeć TU
„Rozmowa” reż. Mat Kirkby, Wielka Brytania 2013
Centrum Londynu. Heather czyta na przystanku książkę. Jest w drodze do pracy. Wchodzi do biura, uśmiecha się do kolegi z pokoju, siada za biurkiem i czeka. Czeka aż zadzwoni telefon. Podnosi słuchawkę i przeprowadza rozmowę jakiej nikt z nas nigdy nie chciałby doświadczyć. Ale dla Heather takie rozmowy to część jej pracy…
Wielki mały film. Sally Hawkins przez niecałe 20 minut tak bardzo mnie poruszyła, że nie mogę przestać o jej postaci myśleć.
Trailer filmu znajdziecie TU